Zaterdag 25 juli - Een dagje uit!

Zaterdag 25 juli 2009
Een dagje uit
Eindelijk weekend! De bouw en de ochtenden bij de gehandicapten waren best intensief en we vonden het allemaal heerlijk om er eventjes niet aan te hoeven denken; hoe leuk het ook is. Vandaag zijn we een dagje weg geweest, naar Novi Sad. Om 8.30 uur zouden we vertrekken met een gehuurde bus. Eerst werd dominee Aleksandar met zijn gezin (met de auto) gehaald want hij was onze gids. Om half 9 stond iedereen klaar om te vertrekken. Toen bleek dat we nog niet weg konden; onze paspoorten lagen nog op het politiebureau… Die hadden we namelijk afgelopen week bij dominee Laslo ingeleverd zodat hij kon laten zien wie er allemaal op zijn terrein zijn op dit moment. Hij zou ervoor zorgen dat de paspoorten er op tijd weer zouden zijn (want zonder paspoorten zijn wij hier eigenlijk nergens), maar dat was dus niet helemaal het geval. Op het laatste moment is hij dus naar het politiebureau gegaan, die waarschijnlijk pas om 8.30 uur open ging en daardoor werd onze ‘planning’ meteen veranderd. Hadden we eigenlijk nog best iets langer uit kunnen slapen dachten we toen… Uiteindelijk konden we om 9.30 uur mét onze paspoorten in de bus gaan zitten en we gingen op weg naar Novi Sad! We waren best nieuwsgierig geweest naar de bus; was het een oude rammelbak of juist een hele luxe touringcar (niet heel waarschijnlijk natuurlijk). Maar het viel ons allemaal zeker niet tegen, het was een redelijk mooie bus waar we prima in konden zitten en gelukkig met airco en zelfs muziek; gezellig dus! Hier in Servië kom je ontzettend veel politie tegen, en vandaag werd ook de bus weer aangehouden door een politieagent met een spiegelei in zijn hand. De bus netjes aan de kant en gelukkig konden we al snel doorrijden want alles was in orde. Toch even spannende momentjes blijven dat hoor. De buschauffeur reed trouwens niet over de snelweg omdat je dan tol moet betalen ( ongeveer 1000 dinar) en dat was eigenlijk teveel voor de buschauffeur om te betalen. Maar toen we erachter kwamen dat het zo in elkaar zat hebben wij het geld betaald zodat we uiteindelijk toch nog op de snelweg terecht kwamen. Want ja.. wat is omgerekend €11,- voor ons Hollanders? De snelweg kun je hier trouwens niet echt vergelijken met die van ons. Het is wel een goede weg maar de bus rijdt bijna in de kant om andere auto’s erlangs te laten en er staat bijvoorbeeld ook geen vangrail maar de stukken land waarop zonnebloemen en maïs staan lopen misschien een paar meter van de weg vandaan, best een gek gezicht!
Hoe dichter we bij Novi Sad kwamen, hoe mooier het landschap om ons heen werd. Het was eindelijk niet meer zo plat allemaal (beetje erg Nederlands) maar we zagen nu toch echt de ‘bergen’ die we altijd in de verte zagen liggen groter worden. We reden naar een natuurmonument toe langs de Donau. Best een gek idee dat we in Oostenrijk diezelfde rivier hebben gezien.. Tijdens het stoppen voor een stoplicht rende er een klein kind tussen de auto’s door dat bij elke bestuurder ging bedelen om geld, ongelofelijk.. Die dingen zie je normaal op televisie maar niet zo dichtbij.. Ook in de stad zelf zouden we dat later die dag nog meemaken; een moeder met een kind in de kinderwagen bedelend om geld..
Onderaan de heuvel moesten we uitstappen en daar vandaan liepen we omhoog richting een uitzichtspunt over Novi Sad en de Donau. Ondertussen kwamen we nog langs een aantal monumenten waar Aleksandar wat bij vertelde en vertaalde van de bordjes die erbij stonden. Toen we boven waren was het uitzicht echt heel erg mooi en er werden natuurlijk heel veel foto’s gemaakt. Het was erg warm, en we zijn met de hele groep op een terras met dat mooie uitzicht gaan zitten waar we lekker koel konden drinken en ook de wc werd bezocht. Rond 13.00 uur werden we door de bus afgezet in het centrum van Novi Sad. Tot 15.00 uur konden we daar in groepjes uiteen gaan en lekker winkelen. Een aantal mensen gingen met de dominee mee een Chinese wijk in. Anderen hadden een hele grote M in de lucht gezien en gingen dus meteen naar de Mc Donald, of gingen lekker shoppen!
Om 15.00 uur was iedereen weer bij elkaar en gingen we weer richting de bus. Er was het idee om te gaan zwemmen bij een soort strandje met natuurwater, maar dat bleek uiteindelijk toch niet zo schoon en hygiënisch te zijn (vertelde ds. Aleksandar) en vandaar dat er een zwembad zou zijn ‘afgehuurd’ bij een hotel. De meeste van ons hadden daar hele grote ideeën over; bubbelbad, privébaden, cocktails, u begrijpt het vast wel, haha. Maar toen reden we erlangs met de bus en we schrokken een héél klein beetje.. Het buitenzwembad middenin de stad was echt heel erg druk. Honderden mensen die aan het zwemmen waren en lagen te zonnen op een grasveld en tribunes. Toen de bus stopte dacht iedereen eigenlijk dat het een soort van grapje was en bleef zitten (echt heel grappig) maar het bleek dus heel serieus te zijn en we gingen naar binnen. Uiteindelijk viel het allemaal heel erg mee; er was meer plek in het zwembad dan we dachten (ik zou ook aan de kant gegaan zijn trouwens als er ineens bijna 50 mensen het bad inspringen). Geen afgehuurd zwembad bij een hotel, maar gewoon lekker afkoelen en daarna zonnen op het grasveld. Hartstikke gezellig! Om 18.00 uur was iedereen weer bij elkaar, we gingen eten. Wil en mijn moeder waren toen wij aan het zwemmen waren naar een hotel gelopen waar ze even de mogelijkheden om te eten hadden nagevraagd. Door het hotel is er druk gebeld geweest en uiteindelijk konden we terecht bij ‘Pizza Cut’ in Novi Sad. Zij vonden een groep van 50 mensen wel erg groot (we hadden natuurlijk niet echt ruim van tevoren gereserveerd) maar samen met andere pizzeria’s zouden ze samen gaan werken om voor ons eten te zorgen, helemaal super! Om 19.00 uur waren we bij de pizzeria. Het grootste deel van de groep kon boven gaan zitten en een aantal beneden in het restaurant. Het restaurant was trouwens mooi en er hingen bijvoorbeeld grote tv schermen aan de muur. Het begin van de avond ging eigenlijk prima. We bestelden onze pizza en kregen alvast een drankje. Maar het wachten begon wel erg lang te duren.. En langer en langer… In mijn geval heb ik van 19.00 uur gewacht tot het bijna 21.00 uur was, en in die tussentijd heb ik 2x moeten bestellen omdat het niet goed was gegaan. Het lastige was dat de mensen daar weinig Engels spraken en dat zorgde voor veel verwarring. Het was bijvoorbeeld zo dat er een tafel die nog niet besteld had en die hebben uiteindelijk de pizza’s op van de tafel waar ik aan zat. Hoe vaak ze ook zeiden dat die pizza’s toch echt niet voor hen bedoeld waren (omdat ze nog niet hadden besteld) maar dat werd niet begrepen. Op die manier moest de tafel waar ik aan zat weer extra lang wachten en nog een keer extra bestellen. Maar het gaf niet hoor, dit schijnt echt een Servische manier van werken te zijn: alles op zijn tijd! En eerlijk is eerlijk; 50 pizza’s voor mensen die je niet eens kunt verstaan is best lastig. Vooral als die groep ook van beneden naar boven loopt en tussendoor nog drinken besteld. Met weinig personeel zou ik dan ook geworden zijn! Oja, we konden kiezen uit de pizza’s ‘big’ of ‘small’. De meeste meiden namen klein en de meeste jongens groot. Toen we de ‘smalle’ pizza’s zagen kreeg eigenlijk iedereen die ‘big’ had besteld spijt, want het was ongelofelijk groot! En toen we de ‘big’ pizza’s zagen begrepen we dat ‘big’ hier ook echt ‘big’ is.. :) De borden waren veel te klein voor de grote pizza’s en zelfs de kleine pizza’s werden door bijna niemand helemaal opgegeten. Maar ondanks dat niemand tegelijk kon eten, alles door elkaar ging, het personeel bijna gek werd, mensen de verkeerde pizza’s kregen en we heel lang hebben moeten wachten (we zouden toch over onze eetlust heen komen..), was het heel erg gezellig en hebben we veel gelachen!
Rond 21.30 uur stond de bus voor het restaurant en moesten we snel instappen. Hierdoor konden de laatste mensen – die net hun pizza hadden gehad – trouwens niet echt rustig meer eten. Omdat we nu meteen de snelweg op gingen waren we wat sneller terug bij Central Home in Feketiç dan op de heenweg. Toen we om 22.30 uur aankwamen – en Marius zijn koude pizza kon gaan eten omdat hij ds. Aleksandar en zijn gezin alvast met de auto weg had gebracht vanuit Novi Sad - waren de meeste van ons HEEL erg moe en na de dagsluiting zijn we zo snel mogelijk naar bed gegaan! Weltrusten :) !
Wist u trouwens dat:
- Het slapen bij Teus (en daardoor ook voor ds. Laslo) nog even moest wachten omdat hij de sleutel van de kamer kwijt was? Hij dacht dat hij die verloren had bij het zwembad.. Maar na alle sleutel geprobeerd te hebben die in Central Home aanwezig zijn; bleek de sleutel toch in zijn eigen broekzak te zitten!
- De Europese Olympische Spelen (of zoiets) voor jongeren tot 20 jaar 100 meter van de pizzeria vandaan plaatsvonden en we dus allerlei Belgische, Engelse, Franse en zelfs een Nederlander tegenkwamen?
- Toen de ober aan Sanne kwam vragen welke pizza ze ook alweer had, ze zei: uhmm.. chilli pilly of zoiets? (we hebben nooit begrepen welke het eigenlijk was)
- Arjan en Karin in de bus hardop gingen lezen uit het romantische boek van Gerrita dat Marije aan het lezen was, zodat iedereen het horen kon?
Wat een eenheid in de groep!
- Er nog zoveel blunders zijn dat ik het even niet meer weet?
Groetjes Mirjam