De laatste dagen & afscheid nemen bestaat wel..

Maandag 5 november (door Gertjan)
Hier mag ik wat vertellen over de bijzondere maandag die we in Servië hebben mogen beleven. ‘s ochtends waren we om half acht uit bed. Daarna hebben we onze favoriete ochtend maaltijd met de keuze van: Brood met beleg of yoghurt met muesli. Toen we klaar waren zijn de jongeren naar Aleksandar gegaan.

Alle dozen die we vrijdag bij Aleksandar in de schuur hebben uitgeladen stonden door elkaar. Dit vond hij een mooi project voor ons en we gingen alles sorteren. Daar waren we met z'n zevenen de rest van de ochtend mee bezig. Daarnaast hebben we toen ook tien mooie zakken gemaakt voor een aantal gezinnen in Vrbas. Daarin zit maandverband, twee doosjes thee, twee zeep en twee stel kleertjes voor kleine kinderen.

Eerst zijn we naar het bejaardenhuis gegaan. Die kregen spullen voor de ouderen. Zodat ze gezond kunnen blijven. Vitamine drankjes, grote pampers enz.

We zijn op vier adressen geweest om daar de zakken uit te delen. Op elk adres wonen meerdere gezinnen. De huisjes zagen er slecht uit. Er is geen stromend water en vaak ook geen stroom. Er zat een gezin bij die met tien kinderen vader en moeder in een klein huisje zaten. Als ze daar ‘s avonds wilde slapen liggen ze op een bed, bank of vloer te slapen. Daarnaast waren ook stellen met alleen een klein kind. We hebben veel uit mogen delen en op deze manier geprobeerd deze gezinnen iets te mogen helpen.

‘s Avonds hebben we met z'n allen een maaltijd gehad. Met de vice presidente van Vrbas en een mevrouw die veel dingen geregeld heeft voor Aleksander zoals de verf voor de scholen. Het eten smaakte goed. Mag ook wel ,want het was een modern restaurant.


Dinsdag 7 november (door Marloes)
Vanmorgen gingen we op tijd op pad om een aantal mensen te bezoeken. We gingen samen met Tibor, Manuel en Claudia, zij zijn evangelisten en hebben hun leven helemaal overgeven aan God. Zij gaan dagelijks bij de mensen langs en vertellen hen dan over God en zingen liederen. Vandaag mochten wij dus met hen op weg gaan om hen te ondersteunen. Ook hadden we eten, drinken en kleding meegenomen om te geven aan de mensen in de kampen. We gingen namelijk naar verschillende zigeunerkampen. We zijn in een van de armste kampen geweest in de omgeving. Toen we bij een van de kampen aankwamen zagen we hoe zwaar de omstandigheden eigenlijk echt zijn voor deze mensen. Ze hebben een hutje waar ze met meerdere mensen in moeten leven. In deze hutjes was eigenlijk bijna niks. Het was ook hier niet de bedoeling dat we naar binnen zouden gaan, omdat de mensen zich er voor schamen. Bovendien waren deze hutjes ontzettend klein. De ondergrond in de hutjes was gewoon modder. Ook liepen er veel naakte kinderen rond die besmeurd waren onder de modder en andere viezigheid. Je zag gewoon hoe arm ze waren. Gelukkig hebben we er mooi werk mogen doen en dit is zo’n grote zegen van onze lieve God! We hebben de kinderen en volwassenen namelijk over Jezus mogen vertellen. Jezus kan namelijk hun hart en leven veranderen. Hem hebben ze echt nodig en dat mochten wij ze vertellen. Ook was het geweldig om met de mensen te mogen zingen over God. We gingen klappen en zongen met de gitaar mee. Nadat we hen over Jezus hadden verteld en we met hen gesproken hadden, gingen we de spullen die we mee hadden genomen uitdelen. De kinderen kregen allemaal en schoenendoos met spulletjes erin en voor de baby’s hadden we dekentjes meegenomen. Ook hadden we eten en drinken bij ons waar de mensen erg gelukkig mee waren. Ze stonden te dringen in de rij en sommige mensen wilden het zo uit je handen pakken. Het is confronterend om te zien hoe zij leven. We kijken terug op een enorm gezegende dag waarin we de liefde van Jezus mochten doorgeven. Ook bidden we voor deze kinderen en volwassenen dat ze Jezus werkelijk mogen leren kennen en dat hun harten mogen overstromen van Zijn liefde. We hopen dat u ook mee wilt bidden voor deze mensen.

De laatste dag (door Arjan)
Na een week te hebben doorgebracht in Servië is het vandaag helaas weer zover. We moeten vertrekken naar Nederland. We mogen terugkijken op een mooie tijd, waarbij we diverse projecten hebben mogen bezoeken. Ook hebben we van dichtbij veel armoede gezien en vele indrukken opgedaan. We mogen dankbaar zijn dat we hier onze aandacht hebben mogen schenken.

De terugreis verloopt voorspoedig. We vertrekken rond 9.00 uur vanaf Feketic richting Belgrado. Vanaf daar vliegen wij vanaf het zonnige Servië, naar het regenachtige en frisse Nederland, hoe onplezierig wil je ’t hebben. Maar gelukkig werden we warm onthaald, door het ontvangstcomité op Eindhoven Airport.

En owjah, zoals wij u/jij beloofd hebben in de blog van 31 oktober, “Dobrodosli u Srbiju”, komt er wellicht nog een vervolg op het programma Grenzeloos Verliefd. Op een later moment zullen (huwelijks) foto’s en/of filmpjes worden geplaatst, mits hiervoor toestemming wordt gegeven door de betreffende personen ;-)

Tot slot (door Els)
We willen iedereen die met ons heeft meegelezen, gereageerd, meegebeden en meegeleefd ontzettend bedanken hiervoor. Wellicht komt er weer een keer een vervolg op deze reis, wie zal het zeggen? Met een diverse Hollandse groep hebben we een mooie tijd gehad, nieuwe mensen leren kennen en veel mogen doen. We hopen dat u en jij nog steeds met ons mee blijven bidden voor de mensen die we hebben achtergelaten in Servië. Wat een gek idee dat wij weer in ons warme bed kunnen slapen, onder een warme douche kunnen staan en verder gaan met ons luxe leven, terwijl zij verder moeten in de situatie zoals we hen hebben achtergelaten. Toch is het fijn om te weten dat God ons verbindt en voor ons allemaal zorgt.
Vanuit Leerdam ‘vidimo se’! (tot ziens!)

Dovidjenja! :)