De Reis dag 2 (zaterdag 18-07-09)

De blog van dag 2 aan de hand van levensechte ervaringen en het grote avonturenboek van ons allemaal. Houd u vast in Leerdam en omstreken, dan gaan we van start…

Na heerlijk ontbeten te hebben in Oostenrijk vervolgden we onze reis met nieuwe mensen in de bus: Rosalie, Wilmienke, Leon, Jola, Marco, Jacoline en Tanne. Je zou spontaan je gaspedaal intrappen en té hard gaan rijden door die lui en de muziek, haha :) Alle stops hebben we gehaald en we voegden ons bij de anderen. Eén keer dachten we even te tanken bij een willekeurige afrit, bleek de halve groep op hetzelfde punt dat ook te doen! Gezelligheid alom dus. Johan speelde de bijbelquiz met onze medepassagiers. Je had snel in de gaten wie over bepaalde onderwerpen de meeste kennis beschikt.. Wij laten ons hier verder niet over uit!
Rosalie, ook wel ‘Roos’ genoemd, zat voorin. Nou, dat heeft ze geweten, want als chauffeur mag je lekker zeuren: ,Roos, mag ik mijn boterham?’ ,Roos, wil je de dop van dat flesje draaien’, Mag het hier iets kouder?’ ,Mag ik ook airco bij mijn voeten?’ ,Mag ik een koekje?’ Haha!

In de andere koetsen (lees: wegwerkersbus-auto-bus-luxe bus) heerste ook enorme gezelligheid op de momenten dat jullie níet lagen te slapen. Trouwens, wist u dat:
*Harm het koeiengeluid van de TomTom van Wil & Marius niet kan verdragen?
* Marius een banaan in zijn auto heeft liggen en na elke stop roept: ‘Gaan met die banaan..’?
* De bagagebus van Marieke & Martin als een sauna is zonder pepermunt?
* Didier heeft geconstateerd dat Wil als ‘Wil wil’ fungeert? (wij begrijpen dit wel)
* Peter geniale tekeningen maakt onderweg over alle onder- en voorwerpen die wij noemen?
* Lianne vanuit haar bed een kat na doet voor de loslopende kippen buiten, in de hoop dat zij hun
gekakel houden?
* De commissie een ontzettend originele ‘Hoe overleef ik de reis gids’ heeft gemaakt, zodat wij ons
niet hoeven te vervelen onderweg?
* Jola en Sanne zó gemakkelijk gaan zitten onderweg, dat zij plotseling met hun voet in een
appelcake bleken te zitten?
* Johan heel creatief omgaat met het woord ‘schurft’ in zijn zinnen? Als chauffeur houd je er zo wel
lol in!

Aan het einde van de middag naderden we de grens waar we allemaal wel een beetje zenuwachtig voor waren. De kans was immers aanwezig dat we voor verrassingen konden komen te staan! Bij de Servische grens bleek een enorme wachttijd te zijn, maar we konden er ook bij Tumpa overheen vertelde een agent ons. Tijdens een flinke regenbui (met prachtige bliksemflitsen) hebben we de auto’s aan de kant gezet en gebeden of we veilig & zonder narigheid over de grens geleid mochten worden. Vol vertrouwen reden we vervolgens verder. Op dat moment ontving Johan een smsje van iemand van stichting HOE die ons wees op Eféze 3:20. Dit bijbelboek staat deze weken centraal, dus dat was een bijzonder moment toen we het lazen. Wonder boven wonder stond er geen wachtrij en nadat we onze paspoorten lieten zien (eerst bij de Hongaarse grens waar Jaco’s slipper nu nog ligt en we begrijpen na twee dagen nog steeds niet op welke manier deze haar heeft kunnen verlaten) wachtte ons direct de Servische grens. Na wat gepraat over bagage, apparatuur, bestemming, autopapieren etc. mochten we doorrijden! Onderweg naar Feketic keken we allemaal onze ogen uit naar alles om ons heen. We hebben ontzettend veel zin om hier te dienen, om God tot ons te laten spreken en Hem nog beter te leren kennen, om rust & liefde te vinden bij Hem, als groep & met/bij iedereen die op ons pad komt!

Een zonnige groet vanuit ons Central Home in Feketic waar het goed toeven is!
Marieke H