Afscheid nemen bestaat niet

Onze laatste werkdag, deden we op z'n servisch. Alles werd een aantal keer omgegooid en verf krijgen van de gemeente, is erg lastig. Maar inmiddels zijn we gewend aan het tempo hier, dus we zijn niet meer gek te krijgen. Vandaag gingen we voor het laatst op pad. De laatste strepen werden op de muur gezet bij Otthon en er werd hartelijk geknuffeld en afscheid genomen. Ook is hier nog een betonpad aangelegd en een verhoging onder een overkapping. Bij Andras werd de laatste hand gelegd aan de keuken en de zaal die opgeknapt is. De tuin ligt er al vanaf vrijdag erg mooi bij. De school in Kucura is maandag afgekomen, zo ook het lokaal in Vrbas en de lokalen in Savino Selo. Helaas ging de 2de school in Vrbas niet zo voorspoedig. De gemeente sponserde de verf, maar hierdoor was er telkens verf te weinig, omdat wij te netjes aan het verven waren. Helaas is deze school niet afgekomen aan de buitenkant. Maar misschien maar goed ook, want we hebben halverwege de middag een hoosbui gehad. De kinderen in Kucura werden voor het laatst verblijd met een bezoekje en er werd nog volop met hen gespeeld. Ook werd er vandaag toch nog een bezoek gebracht aan kinderen in Vrbas. We mochten sinds vorige week donderdag niet meer met hen werken. Gelukkig konden we vandaag de spullen die we hadden, zoals tandenborstels en zeep, bij hen thuis uitdelen. Ze lieten trots aan ons zien dat ze geleerd hadden hoe ze het moesten gebruiken. Totaal gaan er in Vrbas, Kucura en Djordovo (3de gemeente van Aleksandar) zo'n 200 zakjes met tandenborstels, zeep, etc, uitgedeeld worden. Dit neemt verder Aleksandar op zich.

Vanavond hebben we een internationale avond bij Aleksandar gehad. We kwamen aan en het speelveld was afgezet met lint. Er werd een vuurtje gestookt en daar hoorden we de sirenes al. Er werd voor ons een brandweerspectakel neergezet, mét de brandweerpakken uit Nederland. Daarna werd er muziek gedraaid, met kinderen gespeeld en gevoetbald, waar Nederland wel weer verloor. Daarna was het echt tijd voor afscheid nemen bij Aleksandar in de kerk. Hij was ons erg dankbaar voor wat we daar hebben gedaan en het afscheid was moeilijk na zo'n intensieve periode van samenwerken.

Nu wordt het langzaam stil in Central home. Overal staan ingepakte koffers. Het is een heel raar idee dat we morgen om deze tijd in ons eigen bedje liggen. Dat we onze verhalen moeten vertellen, terwijl we zelf nog niet helemaal beseffen wat we allemaal hebben meegemaakt. God is hier heel hard aan het werk geweest en ik ben erg dankbaar dat Ichtus daar deel van uit mocht maken. '

Vanaf Servië wil ik u namens iedereen hier, ontzettend bedanken voor de betrokkenheid. Het medeleven deed ons goed en het liet ons zien voor wie we bezig waren, voor Hem. Efeze3: 20 Aan Hem die door de kracht die in ons werkt bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken, 21 aan Hem komt de eer toe, in de kerk en in Christus Jezus, tot in alle generaties, tot in alle eeuwigheid. Amen.

We hopen jullie morgen in Nederland te zien. Aangekomst wordt geschat rond 21:00, maar hou de reacties op deze weblog in de gaten voor mensen die meer gehoord hebben over definitieve tijden. Al hebben we geleerd in Servië dat niets definitiefs definitief is ;)

Met een vriendelijke groet,
Pauline